Αναρτήσεις

'Ονειρο μιας Αυγουστιάτικης Καντίνας

Εικόνα
  image: AI generated Γράφει η  Στέλλα Στραύκου Κοιτάω κάθε λεπτό το ρολόι και αισθάνομαι να φεύγει ο χρόνος όλο και γρηγορότερα. Το ξέρω ότι είναι ιδέα μου αλλά κάτι μέσα μου αισθάνεται λάθος.  Κάθε μέρα, κάθε 24ωρο μας δίνονται δευτερόλεπτα για “ξόδεμα” ή “επένδυση” καλύτερα. Κάποια τα αφιερώνουμε σε εμάς. Κάποια τα αφιερώνουμε στους άλλους. Κάποια λεπτά τα μισούμε. Όπως αυτά που δουλεύουμε. Κάποια τα υπεραγαπάμε, όπως όταν κάνουμε ένα καυτό μπάνιο τον χειμώνα. Όλα πάντως είναι δικά μας. Δικές μας αποφάσεις, δικές μας επιλογές. Ή έτσι μας έχουν πει.  Εγώ, η Ξένια, λατρεύω να αφιερώνω τον χρόνο μου στο να προσπαθώ να καταλάβω την έννοια του χρόνου. Αναρωτιέμαι συχνά τι θα έκανα, αν δεν έκανα αυτό με το οποίο ασχολούμαι εκείνη την ώρα. Λατρεύω να ονειροπολώ, ακόμα και όταν δουλεύω στην καντίνα και περνούν όλοι εκείνοι για να αγοράσουν να φάνε. Μου μιλούν αλλά εγώ ονειροπολώ. Γνέφω ότι και καλά καταλαβαίνω, γελάω όταν γελάνε και σοβαρεύω όταν χαμηλώνουν το κεφάλι και η φωνή τους ακούγετ
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Δίδυμη Πληγή | Κεφάλαιο 1ο

Εικόνα
     Γράφει η Στέλλα Στραύκου “Έφυγε η καρακαηδόνα, η άχρηστη και πήρε το παιδί… Γιε μου τι έμπλεξες με αυτήν; Αχ η δόλια η μάνα τι μου έτυχε! Τρέξε γιε μου να πάρεις το παιδί, αυτή ούτε που με νοιάζει!!!!!!!!!” φώναζε και χτυπιόταν η κυρά Χριστίνα, η μάνα του Νεκτάριου Τόγκα.  “Σταμάτα μάνα να συγκεντρωθώ, σταμάτα γιατί ούτε και εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω με εσάς που έμπλεξα…” φώναζε και ο Νεκτάριος και ας τους άκουγε όλη η γειτονιά στο χωριό.  Περπατούσε πέρα δώθε με το χέρι του να καλύπτει άλλοτε τα μάτια του άλλοτε το μέτωπο του. Ο πατέρας του είχε πάρει αγκαλιά την εγγονή που τους απέμεινε του και προσπαθούσε να την ηρεμήσει από τα κλάματα που την είχαν πιάσει. Η κυρά Χριστίνα, κατακόκκινη από την ένταση και τα νεύρα χτυπάει το πόδι της στο πάτωμα με νεύρο και οργή. “Να καλέσουμε την αστυνομία!!! Να την βρουν και να της πάρουν την μικρή!!!!!!”  Ο Νεκτάριος σταματάει για μια στιγμή και κοιτάει την εναπομένουσα κόρη του να σπαράζει στην αγκαλιά του παππού της. Αισθανόταν την απουσία τη
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Δύο σταγόνες θάρρος, μία σταγόνα ψυχή [Rasnarry Academy Short Story]

Εικόνα
  Γράφει η  Στέλλα Στραύκου Η Σιράν έσφυζε από ζωή σήμερα. Παιδιά έτρεχαν στους δρόμους ενώ οι πλανόδιοι έδειχναν την πραμάτεια τους στους κατοίκους του Νότιου Κάστρου της Χώρας των Ανθρώπων. Ο ζεστός νότιος άνεμος που ερχόταν από την έρημο του Ισχάρ αρρώσταινε την Μακριβέη Οτίγιε που ακόμα και με το ελαφρύ κόκκινο και φαρδύ φόρεμα της, έσταζε από τον ιδρώτα. Το τουρμπάνι στο κεφάλι της έκρυβε επιμελώς τα ανύπαρκτα μαλλιά της, μία παράδοση της οικογένειας που την γέννησε, να ξυρίζουν τα μαλλιά τους. Η οικογένεια των Οτίγιε, που μόλις έμαθαν τα χαρίσματα της, φρόντισαν να την στείλουν στην οικογένεια των Καλβίνο, στην πόλη Σιράν. Εκεί, έμαθε δίπλα στον αρχηγό Βίκτωρ Καλβίνο να χειρίζεται την τέχνη της και να μην φοβάται τους εχθρούς της. Στα 20 της χρόνια η Μακριβέη δηλώνει περήφανη Νεκρομάντης, ένας κλάδος της Αλχημείας που ήταν αρκετά παρεξηγημένος από τον λαό του Ήθεριντ. Ποιον πείραζε το γεγονός ότι έβλεπε πνεύματα αραιά και που; Ποιον πείραζε η σκοτεινή μαγεία της; Σίγουρα όχι την
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Πάμπλο Κεφ. 8 | Μια νέα αρχή

Εικόνα
  Επιμέλεια: Cleopatra Strati Illustration: ancalove2001 Μαύρο σκοτάδι έχει απλωθεί στο χωριό. Ακόμα και τα λίγα φώτα στους δρόμους δεν μπορούν να φωτίσουν τη νύχτα αυτή. Οι κάτοικοι έχουν κλειδαμπαρωθεί στα σπίτια τους περιμένοντας να περάσει η έκλειψη. Ο Πάμπλο προχωράει αργά και σταθερά. Ξέρει που βρίσκονται όλοι και ήρθε η ώρα να πληρώσουν. Το πρώτο μέρος της συμφωνίας έχει ολοκληρωθεί. Οι αδικοχαμένοι ανθρακωρύχοι πήγαν στην άλλη μεριά, αφού πρώτα πέρασαν 25 χρόνια στην κόλαση λόγο των εγκλημάτων των αφεντικών τους. Ξέρει ότι και οι τρεις εγκληματίες βρίσκονται κάπου κρυμμένοι στο σπίτι του Δημάρχου μαζί με τις οικογένειές τους. Όποιος τον έβλεπε στο δρόμο θα έβλεπε απλά έναν άνθρωπο και όχι το τέρας που έχει μεταμορφωθεί. Εκτός από τους ενόχους που θα έβλεπαν αυτό που πραγματικά είναι. Μπαίνει στο σπίτι του Δημάρχου όπου αφουγκράζεται τη σιωπή. Τα βαριά βήματα του αντηχούν στα δάπεδα, τους τοίχους, παντού. Όλοι κρατούν την αναπνοή τους. Η κόρη του Δημάρχου αγκαλιάζει το νε
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Πάμπλο Κεφ. 7 | Το τέλος

Εικόνα
  Επιμέλεια: Cleopatra Strati Illustration: ancalove2001 Ξημερώνει η μέρα της έκλειψης της σελήνης. Ο Πάμπλο πετάγεται από το κρεβάτι του καθώς είναι αισθητή μια παρουσία λίγο πιο έξω από το χωριό. Ξέρει ποιος είναι, έχουν διασταυρωθεί κι άλλες φορές οι δρόμοι τους. Η ενέργεια αυτής της παρουσίας τού ανακατεύει τα σωθικά. Βγαίνει γρήγορα από το πανδοχείο της Μάρθας και τρέχει προς το νεκροταφείο να τον συναντήσει. Όσο  πλησιάζει, αισθάνεται το στομάχι του έτοιμο να βγάλει ότι περιείχε. Η απέχθεια στο πρόσωπο που θα συναντούσε ήταν φανερή στο δικό του πρόσωπο. Ο Πάμπλο ξέρει ότι για να κατεβαίνει εδώ αυτός, θέλει να του υπενθυμίσει τους όρους της Συμφωνίας και να καυχηθεί για να μεγαλοσύνη του δικού του Αφέντη. Φτάνει στην είσοδο του κοιμητηρίου και ψάχνει με τα μάτια, μισόκλειστα για τον εισβολέα.  Στην άκρη του νεκροταφείου, πάνω από το τάφο του 8χρονου παιδιού, στέκεται και κοιτάει ένας άντρας με καστανά μαλλιά φορώντας ένα γκρίζο παλτό και ένα καπέλο ίδιου χρώματος. Ο Πάμπλο
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Πάμπλο Κεφ. 6 | Περίεργα πράγματα συμβαίνουν

Εικόνα
  Επιμέλεια: Cleopatra Strati Illustration: ancalove2001 Ο Δήμαρχος και το συμβούλιο είναι αναστατωμένοι. Τον τελευταίο καιρό, έχουν πεθάνει ζώα κάτω από περίεργες συνθήκες, ανοίχθηκε ο τάφος ενός μικρού παιδιού και οι οιωνοί δείχνουν ότι σε τρεις μέρες που είναι η έκλειψη της σελήνης θα γίνει ένα μεγάλο κακό. Το συμβούλιο είναι διχασμένο. Αποτελείται από θρήσκους ανθρώπους υπέρμαχους της καλής λειτουργίας του χωριού, αλλά δεν μπορούν να αρνηθούν ότι η παλιά κατάρα της μάγισσας του βουνού βγαίνει αληθινή μέχρι στιγμής. «Όταν φύγουν τα σωθικά από τα ζώα, όταν πάρουν το κόκαλο του παιδιού μην το ψάξεις, μην περιμένεις να σβήσει και το φεγγάρι, φύγε όσο πιο μακριά μπορείς…». Αυτή η παλιά κατάρα, περνούσε από δήμαρχο σε δήμαρχο εδώ και πολλές γενιές. Το συμβούλιο φρόντιζε να τη διατηρεί ζωντανή στη μνήμη των ανθρώπων παρατηρώντας οτιδήποτε περίεργο ή ασυνήθιστο. Η μάγισσα είχε φροντίσει να αφήσει το στίγμα της και μάλιστα ζωντανό. Το είχε χαράξει στο στήθος ενός άντρα που είχε παραβ
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Πάμπλο Κεφ. 5 | Περίπου 250 χρόνια πριν

Εικόνα
  Επιμέλεια: Cleopatra Strati Illustration: ancalove2001 «Καλημέρα Πάμπλο». «Καλημέρα…» ο Πάμπλο ρίχνει μια ματιά πίσω του για να δει τον συνάδελφό του, τον ράφτη, και κόβεται με το ψαλίδι. Αίμα αρχίζει να τρέχει από το δάχτυλό του. Ψάχνει ένα κομμάτι ύφασμα να καλύψει την πληγή. «Συμμαζέψου. Θα περάσει σε λίγο ο Δούκας! Πρέπει να είμαστε ετοιμοπόλεμοι», του λέει ο Μπορκ συμμαζεύοντας τον χώρο. Ο Πάμπλο σηκώνεται και αρχίζει να βηματίζει μέσα στο δωμάτιο. Αυτός και ο Μπορκ τα τελευταία 10 χρόνια αποτελούν κομμάτι της Βασιλικής Αυλής της Γαλλίας. Ράβουν όλες τις εμφανίσεις του Βασιλικού κύκλου. Η επιτυχία τους ήρθε ξαφνικά, εκεί που ο Πάμπλο αναρωτιόταν πως θα μεγαλώσει τον αδελφό του μετά τον θάνατο τον γονιών τους, με το να δουλεύει κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί, όταν ο Δούκας μπήκε μέσα και βλέποντας τη δουλειά τους, τους πρόσφερε μόνιμη θέση στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Μην ξέροντας πώς να αντιδράσουν έπεσαν στα γόνατα και τον ευχαριστούσαν αυτόν και τον Θεό για την ανέλ
Δημοσίευση σχολίου
Read more »

Πάμπλο Κεφ. 4 | Η ιστορία του χωριού

Εικόνα
  Επιμέλεια: Cleopatra Strati Illustration: ancalove2001 «Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στο χωριό μας τελευταία…». «Από όταν ήρθε ο ξένος, μία οι κότες, μία τα μαραμένα δενδρολίβανα της Ντόλ…» Οι δύο φίλοι σταμάτησαν να μιλάνε καθώς πέρναγε από μπροστά τους ο Πάμπλο. Πήγαινε προς το νεκροταφείο να πάρει κόκαλα ανθρώπου για το επόμενο κάλεσμα πνεύματος. Τόσο καιρό που έμενε εδώ είχε σαν δικαιολογία ότι ένας πρόγονός του ήταν από αυτό το χωριό και είχε έρθει να μάθει περισσότερα. Η αλήθεια είναι ότι όσο πιο πολύ μένει ένας μάγος του Αφέντη σε έναν τόπο, τόσο αρχίζει να μαραζώνει. Από τα ζώα που τρέφεται, μέχρι τα φυτά από το δηλητηριασμένο και ανίερο πάτημα του μάγου στο χώμα. Από την έρευνά του ανακάλυψε ότι ένα από τα πνεύματα του Κάτω Κόσμου, μια αθώα ψυχή που παραστράτισε, ήταν ένας από τους ανθρακωρύχους, που εργάζονταν υπό την εποπτεία του Δημάρχου. Εξαιτίας ενός ατυχήματος αποχαιρέτησε τον κόσμο των ανθρώπων. Για να τον καλέσει χρειαζόταν και μερικά βότανα που φρόντισε να πρ
Δημοσίευση σχολίου
Read more »